CECHY DZIECIĘCYCH PRAC PLASTYCZNYCH, KTÓRE KAŻDY POWINIEN POKOCHAĆ
Istnieją takie cechy dziecięcych prac plastycznych, które wynikają z poziomu rozwoju motoryki małej oraz osiągania przez dzieci kolejnych, naturalnych faz rozwoju twórczości plastycznej, a są uznawane przez wielu nauczycieli przedszkola i edukacji wczesnoszkolnej za błędy lub wady.
Według nich, znaki te wpływają negatywnie na końcowy rezultat i obniżają wartość gotowego dzieła. Dlatego są wytrwale wyłapywane, wskazywane, piętnowane i tępione. Czy słusznie?
.jpg "kreatywne prace plastyczne")
Zuzia, lat 7
Publiczna Szkoła Podstawowa nr 5 w Kędzierzynie-Koźlu
CECHY PRAC PLASTYCZNYCH DZIECI
Moim zdaniem nie, bowiem te właśnie elementy stanowią naturalną jakość dziecięcej twórczości plastycznej! Powodują, że jest ona tak świeża, zaskakująca, odważna i niepowtarzalna. Po prostu zachwycająca! To one potęgują końcowy efekt artystyczny, personalizują dziecięce prace, eksponują ich autentyczność i oryginalność.
Tam, gdzie są eliminowane, najczęściej powstaje pod dyktando nauczycieli wiele nijakich, ascetycznych "klonów", pustych, nudnych, "czyściutkich" i wymuszenie "estetycznych". Niestety, to już tylko sztucznie upozowane wytwory, które nie mają nic wspólnego z owocami prawdziwej, żywej, wolnej twórczości dziecięcej.
Dlatego należy zaufać dzieciom zanurzonym w twórczym procesie, przyjmując rolę organizatora, inspiratora i akceptującego obserwatora, zamiast stale coś narzucać, ingerować, krytykować czy zabraniać.
Uważam, że dzisiaj, podczas zajęć plastycznych nauczyciel powinien prezentować podejście coachingowe a nie dyktatorskie. Towarzyszenie dziecku w jego twórczych działaniach będzie wówczas czasem bezpośredniego doznawania autentycznego, kreatywnego przetwarzania i obrazowania przez nie rzeczywistości nie zaś egzekwowania jedynie słusznej wizji końcowego produktu powstałego wg ścisłej instrukcji.
Poniżej zestaw wyjątkowych cech dziecięcych prac plastycznych, które warto zaaprobować, pielęgnować i... podziwiać!
10 CECH CHARAKTERYSTYCZNYCH DZIECIĘCYCH PRAC PLASTYCZNYCH
1. Rozsmarowany klej
W opinii nauczyciela: cała praca "polepiona", "umazana", pobrudzona klejem.
Najczęściej podczas wydzieranek, wycinanek i wyklejanek dzieci nanoszą, a nawet wylewają większe ilości kleju, często rozsmarowują palcami jego nadmiar na podkładzie i na powierzchni papieru. Po prostu eksperymentują, sprawdzają co się dzieje i odbierają doznania sensoryczne.
Czasem drobiny lub plamki kleju zasychają, gdzieniegdzie tworzą się spękania, chropowata lub błyszcząca powierzchnia, przebarwienia farbującego papieru czy bibuły, a więc niezamierzone, dodatkowe efekty fakturalne i walorowe.
2. Krzywe cięcia papieru
W opinii nauczyciela: krzywe linie, nierówności i "strzępy" papieru.
Starszaki w przedszkolu tną już po linii prostej, wzdłuż linii falistych i zaczynają wycinać kształty. Wraz z upływem czasu doskonalą te umiejętności i wykonują je z większą precyzją.
Ręczne wycinanie nożyczkami czasem owocuje jednak krzywymi cięciami, a także różnymi urywkami, otworami, przecięciami i wystrzępionymi brzegami papieru, co obrazuje aktualny poziom opanowania technicznej umiejętności posługiwania się przez dziecko narzędziem, dodaje pracy uroku i autentyczności.
W opinii nauczyciela: wszystko co wystaje poza kartkę trzeba natychmiast usunąć.
Prace dziecka charakteryzuje rozmach. Czasem podczas rysowania lub malowanie dzieciom brakuje podkładu, rysunek się "urywa", a w wyklejance kawałki papieru wychodzą poza obrys kartki, co tworzy zabawne efekty. Takie dzieło można nakleić na większy arkusz papieru.
W praktyce warto zastosować prostą zasadę: "im młodsze dziecko, tym większy format papieru".
4. Mieszanie technik
W opinii nauczyciela: zaplanowano jednorodną technikę i dziecku nie wolno tego zmieniać.
Łączenie technik plastycznych jest wspaniałą okazją do podejmowania przez dzieci zróżnicowanych aktywności i eksperymentów plastycznych przy okazji kreowania jednego dzieła. Wolny dostęp do materiałów i narzędzi plastycznych oraz akceptacja ze strony nauczyciela warunkuje inicjowanie prób kombinowania elementów różnych technik przez dzieci.
Dzieci spontanicznie podejmują niejednorodne działania, które wywierają wartościowy wpływ na różne sfery jego rozwoju.
5. Mieszanie kolorów
W opinii nauczyciela: wielokolorowe prace są zbyt "pstrokate" a zmieszane kolory "brudne" lub za ciemne.
Kolorystyka dziecięcych prac plastycznych zwykle jest żywa, jaskrawa i wyrazista. Często kontrastowa i nierealistyczna, zaskakująca i oryginalna. Barwy przeplatają się w wielobarwnych układach.
Dzieci chętnie podejmują próby mieszania kolorów. Często łączą wiele różnych barw aż do momentu uzyskania "brudnych", burych, bardzo ciemnych odcieni. Stanowi to część eksperymentu, dlatego należy na to pozwolić.
6. Nierówności
W opinii nauczyciela: kartka papieru musi pozostać gładka.
Dzieci często tworzą na powierzchni papieru różne nierówności przez naklejanie rozmaitych elementów, zaginanie, marszczenie lub plamienie dużą ilością gęstej farby lub kleju.
W opinii nauczycielka: wszelkie skazy "psują" pracę. Najlepiej wyrzucić kartkę i zacząć od nowa.
Wszelkie przypadkowe skazy tj. dziurki, plamy, kropki, zagięcia, nacięcia, wgniecenia, wystrzępienia papieru itp. w nieoczekiwanych miejscach są nieodłączną częścią aktywności plastycznej dziecka - dodają pracy autentyczności i podbijają efekty wizualne.
8. Znaki
W opinii nauczyciela: bazgroły i to, co nie trzeba.
W dziecięcych pracach plastycznych pojawia się wiele drobnych elementów tj. guziki, kokardki, korale, kieszonki itp. bo dzieci koncentrują się na szczegółach i rysują to, co jest dla nich ważne. Obrazuje to aktualne spostrzeżenia dziecka i skupienie jego uwagi na danym obiekcie.
Różnorodne dorysowanki, wzorki, znaki, naklejki, szlaczki, zamalowania i zarysowania doskonale personalizują i wyróżniają pracę każdego dziecka.
9. Niepełne tło
W opinii nauczyciela: tło musi być zawsze dokładnie zapełnione.
Czasem tło zostaje zapełnione przez dziecko tylko częściowo lub fragmentarycznie, co tworzy zaskakujące efekty wizualne.
10. Bezładna kompozycja
W opinii nauczyciela: kompozycja musi być centralna i symetryczna.
Początkowo kompozycja dziecięcej pracy jest chaotyczna, swobodna, otwarta, a u dzieci w młodszym wieku szkolnym pojawia się kompozycja pasowa.
Znajomość i pełna akceptacja cech twórczości plastycznej dziecka przez każdego nauczyciela prowadzącego zajęcia plastyczne z dziećmi w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym jest niezbędna. Bowiem tylko właściwie prowadzona edukacja plastyczna wzmacnia harmonijny rozwój i wyzwala dziecięcą kreatywność.
xx Bea
Mam nadzieje, że teraz spojrzycie inaczej na charakterystyczne cechy dziecięcych prac plastycznych i będziecie wspierać prawdziwie twórcze działania plastyczne w przedszkolu i w szkole.
Zajrzyj tu:
- ZŁOTE MYŚLI NAUCZYCIELKI PLASTYKI
- NAUKA WYCINANIA NOŻYCZKAMI
- JAK UCZYĆ PLASTYKI W SZKOLE I W PRZEDSZKOLU
*Czy brałaś już udział w projekcie KPP?
*Zajrzyj do naszych galerii i dołącz do nas w kolejnej edycji!
*Dokładne opisy prezentowanych w galeriach zabaw, projektów i technik plastycznych wczesnych edycji projektu edukacyjnego KPP zawarte są w mojej nowo wydanej książce pt. "KREATYWNE PRACE PLASTYCZNE" Grupa Wydawnicza Harmonia 2024.
*Polub, skomentuj lub udostępnij i dodaj nam skrzydeł!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz